بررسی نقشه های معماری از دیدگاه مهندس طراح2

نورگیر یا وُید

به صورت کلی نورگیر به فضای بازی گفته میشود که درون ساختمان جهت جلوگیری از تاریکی و امکان تهویه هوا احداث می شود و در طراحی داخل ساختمان نقش بسزایی دارد.

نوگیر ها باعث ایجاد روشنایی در فضاهای اصلی و فرعی ساختمان می شوند.

در قسمت هایی از ساختمان که امکان دسترسی مستقیم به نور طبیعی وجود ندارد،نورگیر تعبیه می شود.

در معماری طراحی نورگیردارای ضوابط خاص خود می باشد.

یک مهندس طراح میتواند جهت دید بهتر نوگیرها در پلان معماری به نقشه های بام و یا خرپشته مراجع کند. زیرا بعضی مواقع به دلیل شلوغ بودن پلان معماری از دید مهندسین دور می مانند.

در پلان های بام و خرپشته قسمت های بدون سقف نوگیر می باشند که به راحتی قابل دیدن هستند.

درز انقطاع

درز انبساط برای جلوگیری از خرابی های ناشی از انبساط و انقباض ساختمانهای فلزی در مقابل سرما و گرما یا جلوگیری از منتقل شدن بار ساختمان های قدیمی مجاور به ساختمانی که جدید احداث میشود، همچنین موقعی که ساختمان بزرگ است و از چند بلوک متصل به هم تشکیل می گردد، باید در محل مناسبی از درز انبساط استفاده نمود. اگر ساختمان طویل فلزی دارای درز انبساط نباشد، ازدیاد طول،ستون انتهایی را به سمت بیرون به شکل غیر شاغولی در می آورد، که این مورد موجب ترک برداشتن و حتی جدا شدن دیوار ها از اسکلت فلزی، و در پوشش های ایرانت موجب خرد شدن ورق های ایرانت می شود.

در کلیه ساختمان های فلزی که دارای طول بیش از 50 متر می باشند، باید در طول ساختمان از درز انبساط استفاده نمود.

درز انقطاع برای جلوگیری از خسارات و کاهش خرابی به وجود آمده از ضربه ساختمان های مجاور به یکدیگر استفاده می شود.

ساختمان های مجاور می بایست جدا شوند، همچنین حداقل عرض درز انقطاع در تراز هر طبقه 100/1 (یک صدم) ارتفاع آن تراز از روی شالوده در نظر گرفته می شود.

فاصله یاد شده با مصالح کم مقاومت پر می گردد تا در مواقع زلزله به دلیل برخورد دو ساختمان به سهولت خرد شوند.

در پلان های معماری درز انقطاع می باست چک شود که مهندس معمار درز را قرار داده است یا خیر، در صورت قرار داده شدن درز انقطاع در پلان از همان عدد درز در محاسبات و طراحی استفاده می شود.

اگر طراحی برای سازه های بیشتر از 50 متر باشد، درز انقطاع مهندس معمار کفایت نکرده و باید مهندس طراح جداگانه درز انقطاع را محاسبه کند.

طول دهانه ها

یکی از اصلی ترین و چالش برانگیزترین مسئله در بررسی نقشه های معماری، بررسی دهانه ها می باشد.

اگر طول بلند ترین دهانه شما 7 متر باشد، قابل قبول است و یا حتی 7.5 متر باشد نیز، مورد قبول است، اما اگر طول دهانه بیشتر از 7 متر شود باید یک سری تمهیدات لازم انجام گیرد و در این صورت نیز باید با معمار و مالک صحبت شود که اگر طول تیر بیشتر از 7 متر شود، آویز تیر زیاد می شود، ارتفاع تیر بلند تر شده و محدودیت های معماری بیشتری را در پیش خواهد داشت.

اگر یک تیر کوتاه در کنار یک تیر بلند قرار گیرد، این موضوع باعث به وجود آمدن یک سری تنش ها در حین طراحی می شود که سازه را تحت تاثیر قرار می دهد. بهتر است که این مورد اتفاق نیوفتد و اگر امکان آن وجود داشت با معمار جهات جابجایی ستون ها صحبت شود.

حداقل عرض تیر کنار راه پله

حداقل عرض تیر طبق آیین نامه 25 سانتی متر می باشد و بعضی اوقات معمار 20 سانتی متر در نظر می گیرد که اگر این اتفاق رخ داد نقشه می باست به معمار ارجاع داده شود و دلیل نیز طبق آیین نامه به او گفته شود. این محدودیت در سازه های بتنی می باشد و در سازه های فلزی محدودیتی وجود ندارد.

بهتر است به معمار پیشنهاد داده شود که برای تیر کنار راه پله، تیری با حداقل عرض 30 سانتی متر در نظر گرفته شود.

تیر سرگیر

هنگامی که ماشین برای ورود به پارکینگ از طریق رمپ به تیر انتهایی سقف گیر کند به آن تیر سرگیر گفته می شود.

مهندس محاسب باید این موضوع را در نظر بگیرد و اگر مشکل بود و تیر سرگیر می شد با معمار جهت رفع مشکل سرگیر بودن تیر مشورت کند.