آیا تا به حال برای شما پیش آمده که مدل شما در ایتبس آنالیز و تحلیل نشود؟ شاید بتوان گفت دلیل عدم آنالیز مدل شما یکی از خطاهای مرسوم نرم افزار ایتبس می باشد: خطای ناپایداری سازه.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
در این حالت و قبل از ادامه تحلیل شما باید بلافاصله کنترل مربوط به پایداری سازه را انجام بدهید تا مطمئن شوید سازه ای که مدل سازی کرده اید پایدار است. برای این کار در محیط نرم افزار ایتبس از طریق مسیرهای زیر فایل لاگ تحلیل را باز کنید:
مسیر اول:
Analyze>Last Run Log
مسیر دوم:
File>Show Input/Output Files
با استفاده از فایل لاگ تحلیل شما می توانید کنترل کنید که آیا سازه ای که مدل کرده اید پایدار است یا نه. اگر توانستید پیغام های مطابق شکل زیر را پیدا کنید مدل سازی شما مشکلی ندارد و شما می توانید به آنالیز سازه را ادامه بدهید.
شکل (2) مدل ساخته شده در ایتبس پایدار است
اما اگر مدل ما ناپایدار بود چه کار باید انجام دهیم؟
پیشنهاد می کنم تا آخر این مقاله با ما همراه باشید چرا که می خواهیم به خطا ناپایداری سازه در محیط نرم افزار ایتبس و نحوه رفع آن بپردازیم. پایداری مدل از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است چراکه می تواند بر روی عملکرد مدل سازه و نتایج تحلیل و طراحی تاثیر بگذارد. با انجام این کار ما مطمن می شویم که طراحی ما صحیح خواهد بود. جهت رفع خطا ناپایداری سازه سه راهکار وجود دارد. این راهکارها عبارتند از:
راهکار اول: سیستم سازه ای مدل را کنترل کنید
انتخاب سیستم سازه ای مناسب برای هر پروژه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در برخی مواقع ناپایداری مدل ما به علت نوع سیستم سازه ای می باشد. شاید بتوان گفت بی نظمی هندسه سازه دلیل اصلی ناپایداری بیشتر مدل های ساخته شده در محیط ایتبس می باشد. بنابراین به عنوان یک طراح ما باید دانش کافی در ارتباط با سیستم های سازه ای مناسب هر پروژه داشته باشیم.
راهکاردوم: شرایط تکیه گاهی مدل را بررسی کنید
عدم اختصاص شرایط تکیه گاهی مدل یکی از رایج ترین اشتباهات طراحان است. معمولا طراح سازه بعد از یک روز کاری فشرده و هیجان برای دیدن نتایج مدل، فراموش می کند شرایط تکیه گاه را در مدل خود اعمال کند. حالا چطور این مشکل را رفع کنیم؟ قبل از شروع آنالیز ، شرایط تکیه گاهی مدل را کنترل کنید. برای کنترل شرایط تکیه گاهی به ترتیب زیر عمل کنید:
در محیط نرم افزار پلان Base را انتخاب کنید. از طریق مسیر زیر و مطابق شکل (3) شرایط تکیه گاهی مدل را تنظیم کنید.
Assign>Joints>Restraints
شکل (3) گیردار کردن پای ستون ها
بعد از اینکه شرایط تکیه گاهی مدل را تنظیم کردید یکبار دیگر مدل را آنایز کنید. در صورتی که شما یکبار دیگر با پیغام ناپایداری سازه مواجه شدید راهکار زیر را در پیش بگیرید.
راهکار سوم: استفاده از یک حلگر استاندارد
یکی دیگر از دلایل ناپایداری سازه در ایتبس می تواند فاصله بسیار نزدیک گره ها به یکدیگر و یا عدم اتصال مناسب گره ها به یکدیگر و یا وجود عضوی خارج از مدل باشد. در این حالت ما معمولا یا پیغام های زیر (شکل (4)) در لاگ تحلیل نرم افزار روبرو می شویم.
شکل (4) پیغام ناپایداری سازه در لاگ تحلیل نرم افزار
شرط پایداری سازه عدم وجود سختی منفی در مدل می باشد. برای اینکه سازه پایدار باشد باید گره هایی که در هنگام آنالیز مقادیرکاهش دقت حل در آن ها (Lost Accuracy) برابر 11 و یا بیشتر می باشد را حذف نمود.
از آنجایی که استفاده از یک حلگر استاندارد بسیار زمان بر می باشد، اکثر طراحان سازه ترجیح می دهند تا این گره ها را به صورت دستی و با کنترل دقیق مدل و شکل آن پیدا بکنند. این استراتژی به عنوان یک استراتژی سعی و خطا می باشد چرا که شما باید بعد از کنترل مدل آن را جهت بررسی مجدد پایداری آنالیز بکنید. در صورتی که مدل شما همچنان ناپایدار باشد شما باید چرخه فوق را مادامیکه مطمئن شوید که تمایی گره ها و المان های ناپایدار کننده سازه حذف شده اند ادامه بدهید.
در صورتی که شما از انجام استراتژی سعی و خطا خسته شده باشید شاید بهترین راهکار استفاده از حلگر استاندارد می باشد. پس از اجرای حلگر استاندارد، یکبار دیگر لاگ تحلیل را باز کنید و تمامی گره هایی را که مقادیر کاهش دقت حل 11 و بیش تر از آن دارند را پیدا کرده سپس یا آن ها را اصلاح نموده و یا گره ها را به همدیگر متصل کنید و المان هایی که خارج مدل هستند را حذف کنید.
برای اصلاح این بخش مراحل مختلف را بنویسیم
برای اجرای حلگر استاندارد، منو تحلیل را مطابق شکل (5) و (6) تنظیم کرده و تحلیل را دوباره انجام دهید.
شکل (5) و (6) تنظیمات حلگر استاندارد
در شکل زیر برخی از نتایج بدست آمده از حلگر استاندارد نشان داده شده است.
شکل (7) نتایج بدست آمده از حلگر استاندارد
بدود دیدگاه